El cesureño Cándido Duro, recita poesías en Padrón en el recuerdo de la coronación poética de Cabanillas.

s13c12f2.jpg

Poetas de la Terra de Iria, de Cambados y de la denominada Rede Escarlata se reunieron ayer en Padrón para recordar la coronación literaria de Ramón Cabanillas, en un acto celebrado durante la Pascua de 1958 y en el participaron, entre otros, Otero Pedrayo e Iglesia Alvariño. Aquel encuentro se produjo un año después de que el paseo del Espolón de la capital del Sar se adornase con la estatua de Rosalía de Castro.
Los organizadores de este acto también quisieron recordar a la personas que en ese momento organizaron aquella cita: Camilo Agrasar, Borobó y Octavio San Martín, entre otros.
El acto se celebró a las ocho de la tarde de ayer, precisamente en el paseo del Espolón, junto a la estatua de Rosalía. Consistió en una ofrenda floral con un discurso de Méndez Ferrín, que también estuvo presente en el encuentro de 1958.
La programación en recuerdo de un día tan especial, que convirtió a Padrón en un referente literario de Galicia, tuvo continuidad en el auditorio del centro social con la proyección de un audiovisual en el que se podrán ver imágenes del acto de 1958 y escuchar partes del discurso de Otero Pedrayo.
Anxo Angueira presentó este acto, en el que intervino Xosé García Lapido y Francisco Fernández Rei. El programa se complementó con un recital de poesía en el que participaron Cándido Duro, Vili Mosquera, Xavi Figueroa, Martín Figueira, Miguel Franco, Marca Arca, Emilio Ínsua, Manuel Costa, Xosé María Vila, María Xosé Cacabelos, Xabier Xil, Alba Méndez, Isaac Xubín, Elvira Ribeiro, ?scar Antón, Brais González e Iago Castro.

LA VOZ DE GALICIA, 13/04/08

Londra abre la inscripción para el torneo de pesca fluvial en aguas de Rois.

Los participantes deberán contar con la licencia federativa ·· Habrá un apartado para damas

El Club de Pesca Deportiva Londra de Rois organiza, en colaboración con el Ayuntamiento, la quinta edición del campeonato fluvial de pesca, que se celebrará en los ríos de este municipio de la comarca del Sar el próximo domingo, día 20. Según la organización, los interesados en participar deberán formalizar su inscripción en el número de teléfono 654 577 365 antes del próximo jueves, día 17. La cuota de inscripción es de 15 euros (almuerzo incluido).

Todos los participantes deberán estar en posesión de la licencia federativa de pesca y sólo se puntuarán las truchas que alcancen la medida reglamentaria (21 centímetros). La puntuación será 250 puntos por pieza válida y un punto por gramo de peso.

El campeonato incluye tres categorías: juvenil (de 14 a 17 años), damas (de más de 14 años ) y sénior (más de 18 años). Los participantes se concentrarán a las 7.00 horas, en el bar O Pemento de Seira. En este mismo emplazamiento tendrá lugar la pesada (de 13.00 a 13.30 horas) y la comida se llevará a cabo en el restaurante Pardal (14.00 horas), donde también se hará la entrega de los trofeos.

EL CORREO GALLEGO, 13/04/08

Vecinos de la comarca participan en una jornada de esparcimiento en Meaño.

53_130377_g.jpg

Carlos y Santiago de Grúas Estación

50_130374_g.jpg

Salvador Forján y Carlos Mene

54_130378_g.jpg

Arturo Reboyras.

Un grupo de amigos de A Coruña, Santiago, Vigo, Padrón, Rois y Las Palmas se reunieron para celebrar unas jornadas de esparcimiento rural en una aldea del concello pontevedrés de Meaño. Allí realizaron todo tipo de actividades, especialmente las más pequeñas, que pudieron cuidar de primera persona a las gallinas, dar de comer a las vacas, acariciar a un ternero recién nacido, etc., etc. Las madres, por su parte, participaron en animadas charlas y fueron ellos los que, por unas jornadas se encargaron de la compra, la cocina, la limpieza y el resto de labores del hogar. Todos aprovecharon para degustar los productos de la zona.

«Vida Social Gallega». EL CORREO GALLEGO, 13/04/08

Nota dos concelleiros non adscritos sobre a negativa do ex alcalde a explicar o envío de 1.249 SMS ó mesmo número.

Como desgraciadamente era de esperar, o ex alcalde de Pontecesures, Manuel Luis Álvarez Angueira, negouse a informar no pleno ordinario de 31 de marzo as razóns que motivaron o envío de 1.249 SMS ó mesmo número dende o teléfono móbil da alcaldía durante os seis meses anteriores a deixar o cargo. Burlouse, de novo, o Sr. Álvarez Angueira do máximo órgano de control e fiscalización do concello como facía cando presidía a corporación (negativa a informar sobre as comidas con acompañantes sen identificar, sobre o imposible consumo de gasoil do Patrol de obras, e tantas cousas máis).
Resulta moi decepcionante o silencio cómplice dos demáis concelleiros do BNG de Pontecesures e tamén da dirección nacional desa formación política ante unha evidencia tan demoledora. Envíar tal cantidade de mensaxes de texto a un mesmo número en 6 meses (en series de 30, 20 ou 15 SMS seguidos con tres ou catro minutos de diferencia nun día calquera) é de un descaro tremendo e revela, cunha claridade meridiana, o mal uso dos recursos de tódolos cesureños.
Vólvense a demostrar as razóns que impediron a estes dous concelleiros posibilitar que o ex alcalde do BNG continuara á fronte da alcaldía. ?s argumentos que tiñamos antes do 16 de xuño engadíronse outros novos, coma non explicar que deu a orde para dar comezo, cinco días antes das eleccións municipais, dunha obra da Consellería do Medio Rural (a de acceso á Toxa) sen adxudicar, nin tan sequera solicitar as oferas ós contratistas por parte da consellería, e que agora vai ter que ser afrontada parcialmente polo concello; o informe do Consello de Contas sobre contratacións a dedo, e agora o escándalo dos SMS.
Cada vez estamos máis convencidos de que cumprimos co noso deber, tomando a decisión de xuño pasado. Sería moi triste que, agora, pola nosa postura, estivese á fronte do concello o candidato nacionalista despois das actuacións que coñeciamos e que estamos a coñecer agora xunto cos veciños.

Pontecesures, 12 de abril de 2008

Luis Angel Sabariz Rolán e Alfonso Diz Villar.
Concelleiros non adscritos de Pontecesures.

Nota do BNG de Pontecesures sobre a Festa da Lamprea e a Feira do Automóbil.

O BNG quer manifestar acerca da XIII Festa da lamprea e da II Feira do automóvil de ocasión o seguinte.

1º. As nosas felicitacións aos organizadores da II feira do automóvil de ocasión (Asociación ??Mirándolle o Dentes?) polo traballo ben realizado e polo gran éxito conquerido, promocionando o nome de Pontecesures por toda Galiza e o estado español. ?xito que levou a unha grande asistencia de visitantes ao noso pobo.

2º Ao parecer do BNG a festa da lamprea convertíuse na cuchipanda do Partido Popular (pagada por todos os vecinos) encabezado pola alcaldesa Maribel Castro e o concelleiro liberado Rafael Randulfe. Dase a circuntancia que dous da equipa de governo (concelleiros non adscritos Sabariz e Alfonso Diz) non asisten a este importante evento, ni aos actos protocolarios nin á propia degustación. As súas razón terán.

Os feitos son os seguintes:

-multitude de invitacións (máis que nunca). A alcadesa, a maiores do seu marido, ??levou? a xenros, fillos, irmáns, cuñados a comer gratis á carpa xunto coas autoridades invitadas. Non se quedou atrás o Sr . Randulfe, pois levou a ex-ediles do Partido Popular, a menbros da súa lista electoral e a simpatizantes do seu partido, incluso se deu a paradoxa de que un membro da súa lista estaba a vender tickets da lamprea, cando esa persona non é traballadora do concello.

-desconsideración grave cos invitados e autoridades que non eran da súa ??cor política? tratándoos como relleno, e limitándose tanto Maribel Castro como Rafael Randulfe a ??ir detrás? do Presidente da Deputación.

O BNG estos feitos tíldaos de lamentabeis, recordándolle que máis que a festa da lamprea parecía a romería do Monte do Faro. Nas 8 edicións precedentes isto xamáis ocurreu.

Ao noso entender esta festa debería ser a festa de todos os veciños, sen cor político, promocionando un producto tan típico na nosa bisbarra como a lamprea.

Pontecesures, 12 de abril de 2008

Adriana Rivas: «A gaita é como unha prolongación do meu corpo, é a miña gran paixón»

Entrevista de Lidia M. Gallas Otero no suplemento do DIARIO DE AROUSA do 13/04/08 «Arousa, un mar de cultura», a Adriana Rivas Seijo, gaiteira de Pontecesures, que ven de conseguir o segundo premio nun concurso celebrado en Arteixo.

Aos seus 16 anos, a cesureña Adriana Rivas Seijo ten moi claro que o seu é a música, pero especialmente a gaita, e tamén quere adicarse profesionalmente á música, como mestra desta materia xa que isto permitiríalle ter tempo libre para poder adicarllo á gaita e a tocar coa súa xente.
Nestes momentos ten un único referente no mundo da música tradicional, o seu mestre Miguel Castaño, a quen admira ante todo e con quen ten unha enorme complicidade á hora de poñerse a tocar xuntos. De feito, foi el quen a animou a presentarse a concursos de música tradicional onde está a colleitar éxitos importantes; de feito a pasada semana conseguiu o 2º premio no concurso de gaiteiros solistas que organizou a agrupación «Xiradela» de Arteixo.

¿Como foron os seus inicios coa gaita?.
Empecei sendo moi cativa, con tan só 6 aniños, e foi coa frauta; dous anos despois, cando tiña 8, foi cando collín a gaita por primeira vez e xa non a soltei ata agora. Comecei no grupo «Algueirada» de aquí de Pontecesures, con Luis, e logo, houbo algún tempo que alternaba nas dúas formacións folclóricas do concello. Agora por motivos de estudos, tívenme que decidir por un e quedei onde vía que aprendía máis.

¿Por que decidiui presentarse aos concursos de música tradicional?
Foi o meu profesor, Miguel, quen me animou a presentarme a este tipo de eventos. Cando mo comentou a primeira vez, creo que pensou que lle ía dicir que non pero a miña reacción fo¡ todo o contrario; díxenlle que si sen pensalo dúas veces. De feito, non teño nada que perder xa que son a pequena, máis ben todo o contrario xa que estou coñecendo a moitísima xente.

¿Que recordos garda dos distintos certames aos que concorreu como solista?.
Son como soños. A semana seguinte de acodir a calquera certame todo son felicitacións e boas vibracións da xente que me coñece, isto sempre o terei moi presente; igual que o meu profesor Miguel, que é un superprofesor para mín. El ensinoume a desfrutar las actuacións, xa que así vai saír todo ben, hai que tira para adiante.

¿Como vive vostede estas experiencias a nivel persoal?.
Eu desfruto motísimo e pásoo de marabilla, Todos os que alí nos xuntamos apoiámonos moito uns a outros. Á marxe dos premios, soe haber moi bo ambiente.

A hora de prepararse para os certames, ¿Como o fai?, ¿Como selecciona os temas que vai interpretar?.
Para prepararse fan falta gañas e moitas horas de ensaio, moitas. Ademáis, e sei que me repito, débolle moito dese traballo ao meu mestra, xa que sacamos horas para ensaiar o máximo posible. En canto ás pezas, sempre tratamos de buscar pezas que non soen habitualmente nos certames; hai que buscar moito debaixo das pedras e logo tocalas para poder facer cambios nelas ou non, aínda que tamén hai que mirar a dificultade que presenta posto que ese é un criterio que ten moi en conta o xurado.

? marxe das clases de gaita no seu grupo, ¿Recibe algún outro tipo de formación musical?.
Nestes momentos estou asistindo a clases de solfeo na Escola de Música do Concello de Valga para poder acceder ao conservatorio e cursar o grao medio de gaita; non sei se o farei en Vigo ou en Vilagarcía, pero ese é o meu desexo e con ese afán me estou a preparar xa que aukero coñecer ben o instrumento. De momento, só quero estudar gaita aínda que non descarto adentrarme noutros instrumentos, pero máis adiante.

¿Cales son as metas que se marca dentro deste mundo?
Como a todo o mundo, gustaríame poder chegar a editar un disco, colaborar con xente e grupos importantes, ir tocar co meu profesor e o seu irmán por aí, participar en máis concursos…en definitiva, tirar da música galega para que sexa máis recoñecida xa que coa gaita pódese facer de todo. Tamén supoño que máis adiante aprenderei a tocar máis instrumentos e, cando sexa maior, tentarei seguir polo camiño da música porque quero ser mestra de educación musical porque este traballo permitiríame tocar a gaita no meu tempo de lecer.

Acaba de dicir que coa gaita se pode facer de todo, ¿Que foi o que a fixo chorar ou rir?
Hai unha peza que é unha pasada e que se chama «Vida leda a do gaiteiro», que parece unha peza feita a propósito para a gaita xa que parece incrible que poida facer eses son s tan bonitas; é un tema que transmite moitísimo. Este foi un dos temas co que gañei no «Noitébrega» e que, logo de moito esforzo, ao final conseguín que me saira.

Se lle pregunto a quen admira creo que o deixou bastante claro, ¿non?, ¿? o seu mestre un piar fundamental na súa carreira?
Por suposto, Miguel Castaño, para min é o meu referente. Pero tamén hai xente moi boa. como Daniel Bellón, Edelmiro Fernández…que sempre che axuda, pero o profe é o profe. A primeira vez que o vin tocar, púxoseme a pel de galiña e decateime de que tiña unha xoia de mestre, ademais dunha grande persoa, xa que está aí cando ten o preciso. Temos tanta complicidade que nalgunhas ocasións xa nin temos que afinar a gaita porque tocamos practicamente do mesmo xeito.

¿Como levan os ensaios na súa casa?
Teño sorte, tanto coa familia como cos veciños xa que nunca me deron unha queixa, aínda que algunhas veces estivera ensaiando ata as 12 da noite e tamén durante varias horas. A xente de San Xulián xa sabe cando toco porque saio ó balcón, sobre todo no verán.

¿Considérase unha virtuosa da gaita?
Non o sei, iso non o teño que dicir eu, pero para min é unha prolongación do meu corpo; é a miña paixón.