Estes días remexendo na Hemeroteca, atopei unha curiosa nova no Faro de Vigo ,relacionada coa romaria do San Lázaro do ano 1925.
Resulta que onde esta hoxe o caleixón da Factoria, había unha especie de galpón, do que quedan hoxe as ruinas, onde existiu o primeiro cine que houbo en Pontecesures, o chamado «Salón Cesures» e que tivo unha duración moi curta. E sen entrar en moitos máis detalles, decir que naqueles anos a competencia que había entre Cesures e Padrón era tremenda, e casi sempre eramos os cesureños os que se adiantaban ós nosos veciños ó norte do Ulla.
Pois coincidindo coas concurridisima Romaria do San Lázaro, que era moito máis festeira que nos tempos actuais,ós donos do «Salón Cesures» , ocurriuselles a idea de apostar moi forte e estrear no seu cine a primeira versión que houbo de «La Casa de la Troya». Segundo escribiu Borobó, nalgún dos seus Anacos no xornal «La Noche», fora Cesures a sexta poboación de España que tivera a honra de estrenar esa película. Neste filme, grabaranse escenas xunto a padronesa fonte do Carme e diante da pórtico da Colexiata de Iria-Flavia.Como en Padrón esta película non a botaban, a pesar de contar co «Cine Latorre»,os de Cesures souberon adiantarse no estreo para poder facer boa caixa. Cando en Padrón soubose que «La Casa de la Troya» estrenabase no «Salón Cesures», xerouse moitisima expectación. ? o día da romaría do San Lázaro, os padroneses foron a abarrotar ó «Salón Cesures» para vela agarda película.
Deste xeito recollia o xornal «Faro de Vigo» este feito :
» Mucha fué la gente que ayer de Padrón fué a la inmediata villa de Cesures, con motivo de la fiesta de San Lázaro. También lo fué para asistir a la función de la primera serie de la «Casa de la Troya» y que hoy irá también para asistir a la segunda agradeciendo a los empresarios del Salón Cesures, la invitación que me mandaron para asistir a las dos sesiones».
O Salón Cesures, no pouco tempo que funcionou, tivo sempre un gran nivel en canto a exhibición de películas, e incluso pasaron por el prestixiosas compañias de teatro. Destacar que aquí chegou actuar, un dos mellores violinistas do mundo, como foi o pontevedrés Manuel Quiroga, e eso si que foi unha apoteose,xa que a maioria da xente tivo que ficar fora do local,porque xa era imposible que entrara máis dentro para disfrutar do concerto deste virtuoso músico.
Daniel Seijas Llerena.
Redondo,10 de abril do 2010.
Deja una respuesta