Esta fin se semana inaugurouse no Hostal dos Reis Católicos unha exposición de pintura de María Casal (Catoira, 1955), que reúne co título Definicións e incertezas unha selección de vinte cadros. As obras de técnica mixta, abstractas e cun gran colorido, transmiten, segundo a creadora, un estado de ánimo ficticio.
-¿Hai que entender que non estaba tan alegre como din os cadros?
-Exacto, son cadros cheos de color e moi vivos, pero eu non me sentía así cando os pintei. Pinteinos precisamente para sobrepoñerme, buscando na pintura algo que non estaba dentro de mín. Son autodidacta e gústame inventar os meus cadros abstractos, que é o estilo no que traballo a gusto.
-A mostra coincide coa dos premios Bancaja, para a que seleccionaron un cadro seu. ¿Significa un salto adiante na súa carreira?
-Polo momento non o percibo así, aínda que moitas persoas me din que é un gran paso. Non teño asumido que sexa importante, e en calquera caso prefiro ir a modo co que fago.
-¿Pinta por afección ou vive diso?
-Empecei a pintar hai moito por gusto e por afección, pero dende hai uns anos a pintura converteuse no meu traballo porque ademais de pintar imparto talleres para nenos.
-Tamén fai escultura.
-Pero só porque me gusta investigar con todo e buscar cousas novas, pero non a tomo demasiado en serio. Pásoo ben, pero só fixen catro pezas. O que me interesa de verdade é pintar.
LA VOZ DE GALICIA, 08/09/09