Eloy Rodríguez Carbia: «O legado de Cela ten que permañecer en Iria».

Como membro do Concello e como veciño espera que a Xunta dé marcha atrás nas súas pretensión de levar os fondos do Nobel para Compostela ·· No dubida de que a xestión pública dará un xiro novo á fundación iriense

– Hai xa semanas que non se escoita barrullo algún ao redor do traslado dos fondos da Fundación Cela, ¿e a calma que precede a tormenta?

– Esperemos que non chegue a tormenta e que se teñan en conta os intereses dos padroneses e a vontade de don Camilo, que no seu momento quixo traer para Iria o seu inmenso legado. Eu falo dende o punto de vista dos padroneses, non coma político. Esperemos non ter que afrontar unha perda cultural tan perxudicial para Padrón e para o proxecto que ten o Concello para o conxunto de Iria Flavia.

-Es é o seu desexo, pero a realidade apunta ben distinto…

– Polas reunións que tivemos cos responsables da Consellería de Cultura esperemos que haxa unha marcha atrás nas pretensións iniciais da Xunta; que nos sentemos nunha mesa e que falemos as cousas. Dende o meu punto de vista non existen razóns fundamentadas para trasladar o legado de Cela dende a fundación a Cidade da Cultura. Nun principio falouse de traer para Santiago os manuscritos aducindo o seu estado de conservación. Pero si ata o de agora estiveron en Iria, non ten ningún sentido traelos aquí.

-O último que falaba a Xunta era de cesións temporais, pero iso tampouco goza do visto bo dos padroneses nin do Concello, ¿non?

– Non estamos a falar de cesión dun ano ou dous, senón de 50 anos, o que é moito máis seria. Nestes intres queremos que a Xunta diga cal é a súa idea para eses fondos, ao pasar a fundación de privada a pública, e que dalgún xeito, intentemos consensuar entre Concello de Padrón e Administración autonómica o mellor para a fundación e que non haxa saída de fondos.

– Sabemos que había unha serie de expertos, de técnicos que estaban analizando un pouco o legado de Cela para ver o que se podería mover ou o que non. ¿Teñen vostedes máis información sobre isto?

– Non. A última reunión que tivemos coa Consellería fai cuestión de tres meses. Dende aquela non tivemos ningunha outra comunicación de tipo oficial. Nos estamos no mesmo punto que estivemos sempre: impedir que se traslade ningún fondo documental do Nobel de Literatura de Iria Flavial

– Si asumimos que unha parte se vai a trasladar, porque ao fin e ao cabo é decisión da Xunta, ¿cáles son as condicións que poría Padrón?

– Padrón o que quere é que a fundación, e valga a redundancia, é que funcione e que a través dela se intente proxetar a obra do premio nobel padronés. Nestes momentos entendemos que hai que solventar moitas cousas dentro da fundación, dende o propio horario de visitas á mesma a un plan de divulgación da importancia que teñen as obras de don Camilo, porque moitos turistas e moitos visitantes e moita xente incluso de Padrón se lle pasa desapercibido o inmenso legado que hai dentro de Iria Flavia. Estamos a falar dunha das fundacións máis importantes non só de Galicia senón do Estado e como tal entendemos que hai que apoiala dalgún xeito para intentar que cambie na súa dinámica. Non pode estar pechada, por exemplo, no fin de semana, cando a xente pode ir a visitala.

-¿En qué sentido pensa vostede que vai mellorar coa mediación da Xunta de Galicia?

-O ser asumida a súa xestión pola Xunta terá unha mellora. Estou convencido de que vai a funcionar mellor e que tamén no aspecto da funcionalidade será distinta. Non se trata de descontextualizar o patimonio dun sitio para metelo noutro. Realmente a cultura como patrimonio documental ten un valor real no lugar onde se atopa. Don Camilo decía cando decidiu trasladar a Iria ese gran fondo documental propio que estaba a devolverlle á Galicia todo o que esta lle había dado, que non é outra que a propia vida. Asentar esa fundación na antiga Casa dos Coengos, en Iria foi como voltar as orixes. Non a fundou en Betanzos, en Noia ou en Santiago, senon en Iria e ahí debe permañecer. E, repito, non ten ningún sentido que estemos descapitalizando un legado tan importante como este, sacandoo do seu lugar para levalo a outro lado con explicacións que eu non poder compartir. No noso arquivo histórico temos documentos importantísimos do século XII, por isa regra de tres non os imos a traer para a Cidade da Cultura, ¿non?

-Ata onde están dispostos a chegar Concello e pobo de Padrón na defensa destas teorías. Nos derradeiros meses xa vimos manifestacións, recollidas de firmas…

– Os veciños están enormemente sensibilizados co tema. O que queren é que se recoñeza que as cousas de Padrón son de Padrón. Son conscientes do traballo que se está a facer de recuperación, rehabilitación do noso propio patrimonio e nesa línea non hai voces discordantes. Ese apoio veciñal nos empuxa a defender que o que é de Padrón permañezca en Padrón. Queremos que ese legado quede en Iria e niso somos unha soa voz.

– O Concello de Padrón forma parte do padroado da fundación, como tal ¿non puido percatarse antes do que lle viña enrriba a fundación?

– Como edil de Cultura eu non estou no padraodo, correspóndelle ao alcalde. Polo que a min se me manifestou non houbo marxen de maniobra e cando a houbo só foi a través dunha votación onde o único voto discordante foi o de Padrón. Tampouco se puido facer moito máis que manifestarnos en contra do traslado dos bens documentais da Fundación Cela

En canto a situación económica, a Fundación Cela sempre recibiu fondos doutras administracións públicas. ¿Como chegou a ese desfase económico?

– Nos concediámoslle á fundación como Concello 24.000 euros que se xustificaban sempre impecablemente. En canto á contabilidade a fundación tiña auditorías externas que presentaban sempre un balance normal, ata a última noa que houbo un desfase. Dende o meu punto de vista a xestión da fundación non foi a correcta, porque senón non se houbera chegado a este punto

-Hai convencemento de que a cousa cambie, non só dende o punto de vista económico senón de achega á sociedade…

– Creo que sí. Estou plentamente convecido da xestión púlbica. Hai moito por facer e ahí é donde radica a esperanza de que a fundación ten futuro, moito futuro. E cuestión de bos xestores e de xente comprometida coa fundación. Con eses ingredintes, o éxito está garantido.

-Quedámonos con esa mensaxe optimista e a ver que sucede.

El perfil-Nació el 15 de agosto de 1959 no lugar de Estramundi, Padrón
-Estudou Maxisterio en Compostela, despois licenciouse en Historia, tamén en Santiago, e por último, diplomouse en Arqueoloxía e Historia da Antigüedade
-? funcionario de carreira pero agora adícase unicamente ao Concello de Padrón, sendo concelleiro de Cultura, Patrimonio e Obras, entre outras.
-No seu tempo libre gústalle ler e investigar sobre documentación antiga e conservación do patrimonio, un dos seus puntos flacos.

TIERRAS DE SANTIAGO, 19/10/10

La padronesa Sara Baltar se estrena como directora con «Condena perpetua».

La obra teatral, que interpreta Javier González, aborda la transexualidad

Es un torrente de ideas y rebosa optimismo por todos los poros, dos cualidades que la llevan a superarse continuamente. Hace diez años, la joven padronesa Sara Baltar Martínez de la Riva, abandonó un sueño infantil, el de ser actriz por eso de «incompatibilidades con la vida normal». Y durante una década se dedicó precisamente a eso, «a vivir como gente normal». Pero en su fuero interno aquel sueño de niña seguía rebulliendo, de ahí que en 2007 decidiese iniciar su formación como actriz en la escuela de arte dramático Santart.

Hoy, con algún papel ya estrenado sobre las tablas, Sara despunta también como guionista y directora teatral y lo hace de la mano de la compañía Brisa Teatro, creada, al igual que la obra como proyecto formativo por Javier González, vecino de Bertamiráns y natural de Redondela. Un proyecto que finalmente vio la luz gracias al espaldarazo de Theodor Smeu, director de la escuela y de la sala donde se estrenó.

Fue Javier el que retó a Sara para escribir y dirigir una obra que él interpretaría. Título e hilo conductor los impuso Javier, y ella dio forma al contenido y vida a los personajes.

El resultado es Condena perpetua, una obra compleja, profunda, controvertida y muy arriesgada que aborda la transexualidad, los miedos y fantasmas personales a mostrarse tal cual es uno, la aceptación social, la búsqueda de Dios, el suicidio y la capacidad de superación personal. En definitiva, «verdades universales que todos en algún momento hemos sentido y que, de forma inconsciente, o consciente, se convierten una condena perpetua», matiza la joven padronesa.

Condena perpetúa, que hoy vuelve a la sala Santar de Compostela (21.00 horas), atrapa al público desde su inicio, pese a contar con un único actor, Javier, que encarna la complejidad de cinco personajes en sesenta minutos con un cumpleaños y un intento de suicidio como punto de partida.

EL CORREO GALLAEGO, 16/10/10

Optan al premio Camilo José Cela 171 obras literarias.

El Concello de Padrón cerraba el plazo de presentación de trabajos que concurren al premio de narrativa corta Camilo José Cela, y lo hacía con un resultado más que exitoso. Según recoge el acta de apertura de los trabajos, este año se presentaron al mismo un total de 171 trabajos procedentes de diversos puntos de la geografía nacional. Sin embargo, quedaron excluidas 10 obras por no ajustarse a la norma.

EL CORREO GALLEGO, 16/10/10

A obra de Carlos Bóveda une o Auditorio de Vilagarcía a Galicia e Arxentina.

A inauguración da mostra reuníu a autoridades e veciños no Auditorio.

O Auditorio de Vilagarcía acolleu onte a inauguración dunha mostra de Carlos Bóveda, un acto de recoñecemento ao traballo deste pintor, nado en Pontecesures e que viveu boa parte da súa vida (40 anos) en Arxentina, e que reuniu na capital arousá a persoalidades como políticos e alcaldes da comarca, ao cónsul arxentino, artistas e a víuva de Bóveda, Sara Paz.
A mostra, na que se amosan 21 cadros deste autor, enmárcase na programación do festival ??Son de Lúas. Cosquín en Vilagarcía? que comeza hoxe mesmo.

Carlos Bóveda naceu en Pontecesures. Pero foi en Arxentina onde desenvolveu boa parte da súa actividade. Coincidiu no país sudamericano con artistas do seu mesmo nivel, tamén galegos, aínda que estes acusaron a influencia da terra arxentina de acollida e variaron e entremesturaron os temas dos seus traballos, algo que a Carlos lle custou máis, pese a pintar durante un ano a vida das chabolas (que alí se denominan ??villas miserias??).

Comezou no mundo da creación con 15 anos, na cerámica Celta, de Pontecesures, onde deixou unha profunda pegada do seu xenio creador, como por exemplo a escultura da Lavandeira que, no ano 1995, os herdeiros e actuais propietarios de Cerámica Celta, lle atribuíron erroneamente a Asorey.

Simultáneamente co seu labor na cerámica de Pontecesures, participaba no incipiente movemento cultural que se estaba xestando na zona e que se traducía en rondallas, teatro, faladoiros, conferencias e demais actividades, que se materializaban no Ateneo do Ullán.

Con 29 anos emigra a Arxentina, onde Galicia seguirá estando moi presente na súa obra, anque o país sudamericano irá gañando cada vez máis peso na mesma.

Esta exposición enmárcase na programación de ??Son de Lúas. Cosquín en Vilagarcía?, un festival que arranca hoxe.

Son de Lúas > O festival folclórico de Cosquín (Arxentina), considerado como o máis importante de Latinoamérica, terá este ano por vez primeira na súa historia unha sede en Galicia. Será en Vilagarcía, no Auditorio, este fin de semana. Vilagarcía convírtese deste xeito na segunda cidade española, con Cádiz, en acoller unha extensión deste importante evento que, na súa última edición chegou a reunir a 120.000 persoas.

A xornada de mañá terá como protagonista ao charanguista Jaime Torres, indiscutible figura da música tradicional arxentina. A do sábado dará comezo cunha actuación do dúo formado polo gaiteiro Daniel Bellón e o acordeonista Diego Maceiras. Tras eles subirán ao escenario o pianista Juan Carlos Cambas , o grupo vocal femenino Aymamá, Mariana Cayón e Paola Bernal.

DIARIO DE AROUSA, 15/10/10

Valga celebra hoy los actos institucionales de la Xunta por el Día da Muller Rural.

La Xunta de Galicia celebrará hoy en el municipio de Valga el Día Internacional da muller Rural. La secretaría xeral de Igualdade ha elegido a este municipio arousano para centralizar los actos institucionales.
Las actividades darán comienzo a las diez de la mañana con una jornada técnica. La primera de las conferencias versará sobre las iniciativas sociales en el medio rural. A continuación, se organizará una mesa redonda sobre las iniciativas empresariales que se pueden poner en marcha en el medio rural.
Ya por la tarde, se celebrará un acto de homenaje protagonizado por la secretaria xeral de Igualdade, Marta González. Ella será la encargada de realizar el reconocimiento institucional a las mujeres del medio rural. Será a las 17.00 horas. Media hora después, se organizará un homenaje al trabajo asociativo femenino y, para terminar, actuará el grupo musical Batuko Tabanka.

LA VOZ DE GALICIA, 15/10/10