Científicos galegos atopan un medicamento que reduce o dano da hemorraxia cerebral.

Tomás Sobrino e José Castillo, dous dos investigadores do IDIS que asinan o estudo.

As hemorraxias cerebrais, tamén coñecidos como ictus hemorráxicos, supoñen só entre un 15 e un 20% de todos os ictus ?? o resto adoitan ser obstrutivos -, pero de cada 10 persoas que as sofren, entre tres e catro falecen. Ademais, este accidente cerebrovascular é unha das principais causas de incapacidade grave nos adultos. Cómpre, por tanto, buscar camiños que reduzan os danos causados por esta doenza. Varios científicos do IDIS de Santiago (José Castillo, Tomás Sobrino, Esteban López, Alba Vieites e Francisco Campos) xunto a investigadores do Centro de Investigación Médica Aplicada (CIMA) da Universidade de Navarra, demostraron a eficacia dun novo composto, chamado CM352, para o tratamento da hemorraxia intracerebral.

Os resultados, xa confirmados en animais, acaban de ser publicados no último número da revista Journal of the American Heart Association. Os investigadores explican que a molécula atopada reduce o dano neurolóxico e mellora a recuperación funcional tras a hemorraxia. ??CM352 é un potente axente antihemorráxico cun mecanismo de acción seguro e efica. O traballo de investigación conxunto demostrou que detén o sangrado intracerebral e reduce a inflamación, o que conduce a unhas lesións cerebrais máis pequenas e a unha mellora da recuperación funcional?, explican os doutores Josune Orbe, investigadora do CIMA, e Tomás Sobrino.

Este achado pode supoñer un importante avance no tratamento da hemorraxia cerebral, xa que a pesar do seu impacto social e económico, non ten actualmente ningún tratamento eficaz e específico e o prognóstico destes pacientes non conseguiu mellorar significativamente nas últimas décadas. Así, o CM352 pode constituír unha nova estratexia contra o ictus hemorráxico. ??A partir de agora, a investigación vai centrarse en analizar os factores que regulan a eficacia desta molécula en mostras de pacientes con hemorraxia intracerebral co fin de deseñar os futuros ensaios clínicos. O obxectivo final é a integración dos estudos preclínicos e clínicos que permita desenvolver un novo tratamento antihemorráxico nesta patoloxía?, conclúen os investigadores.

GCiencia

Novidades na procesión do Nazareno de Pontecesures.

A Confraría do Nazareno de Carreiras ben de informar que este ano para manter a imaxe nas mellores condicións (presenta danos por mor da súa antigüidade) vai quedar a noite de Xoves Santo na casa de Maximino Freiría dende onde sairá o Venres Santo en procesión cun percorrido máis curto. De todos os xeitos a comitiva sairá como todos os anos do lugar de costume en Carreiras cos estandartes e a banda de música, deténdose logo para incorporar á imaxe do Nazareno a altura da citada casa.

A confraría agradeceu ao socio Maximino Freiría Potel a súa disposición, publicou o estado de contas e informou de que na primeira semana de marzo pasarase ao cobro a cota de 2017.

ACTUACI?NS PARA SUBSANAR OS DANOS OCASIONADOS POLO TEMPORAL EN PONTECESURES.

Nestes momentos persoal do Concello de Pontecesures está a traballar para resolver os danos ocasionados polo forte temporal de vento e choiva das últimas xornadas. As actuacións que se están a levar a cabo no día de hoxe son as seguintes:

  • Desatranco na rede de saneamento nas rúas Redondo, Avenida dos Namorados e Praza de Pontevedra.
  • Reposición de subministro eléctrico na Rúa do Cantillo (por parte de persoal de Unión Fenosa Distribución).
  • Retirada de árbores caídas e obstáculos na vía pública.

Ante calquer outra deficiencia ou dano que precise de intervención, informase aos veciños/as que poden dar aviso da mesma no seguinte teléfono das oficinas municipais: 986 557 125

Setecoros recurre a sus emigrantes para restaurar su retablo barroco.

Durante tres meses y medio, los andamios y las restauradoras presidirán la iglesia de Setecoros.

barroc

Hace unos años, Setecoros (Valga) estaba lejos de todo. Pero entonces llegó Paulino Sánchez, el nuevo cura, que fue capaz de ver todo lo bello que se escondía bajo una densa capa de abandono. Armado con una voluntad de hierro, Don Paulino sedujo a los vecinos del lugar para limpiar el entorno de la iglesia, para plantar un olivar que pronto dará frutos y para abordar la recuperación del patrimonio parroquial, que es mucho y muy valioso. Hace unos meses, un restaurador curaba de parte de sus heridas a los dos capiteles tardorromanos que quedan en el interior de la iglesia y que, en silencio, dan testimonio de que Setecoros fue, en algún momento, un lugar muy importante. Ayer, otras dos restauradoras empezaron a trabajar en el templo. En sus manos está el retablo, una joya del barroco de una calidad que «sorprende encontrar en una iglesia de una zona rural como esta», según cuentan las expertas.

Carlota López y Begoña Freire estaban ayer subidas a los andamios que presidirán la iglesia durante, al menos, tres meses y medio. Han decidido apostar por el proyecto de Don Paulino pese a que este aún no ha logrado reunir los 33.500 euros que costará la operación. «Tenemos ya una parte importante del dinero, porque el Arzobispado y la Diputación colaboran, pero aún nos queda otra parte por conseguir», explica el cura. Ya está trabajando en ello, dice. De una carpeta extrae un díptico que será remitido a las empresas de Valga y a los vecinos de la parroquia. Muchos de esos documentos cruzarán además fronteras hasta llegar a manos de quienes han emigrado, pero que en la distancia mantienen vivos los vínculos con su tierra natal.

El mensaje que transporta el díptico es sencillo, claro, directo. En él se recuerda a todo el mundo que el retablo de San Salvador de Setecoros es una joya barroca, datada en el siglo XVIII, y aquejada por todos los achaques de la edad. Presenta problemas estructurales que «ocasionan fendas e deformacións», ha perdido «volúmenes e elementos decorativos», ha sufrido un «grave ataque por insectos xilófagos», y varias capas de pintura aplicadas a lo largo del tiempo cubren la policromía original. «Dos danos expostos, o máis perigoso é o abandono e o esquecemento. Evitalo depende de ti», dice a renglón seguido el escrito. «Precisamos da túa aportación para recuperar esta obra emblemática», concluye el documento, que está en fase de pruebas de imprenta.

Una pieza «muy especial»

El esfuerzo merece la pena, dice Don Paulino. «Esto es también una cuestión de egoísmo bien entendido, porque yo también tengo ganas de disfrutar del retablo en todo su esplendor». A través de los andamios de obra se perciben las magníficas tallas de una pieza que «algunos historiadores que han colaborado con nosotros han calificado como un canto a la vida», cuenta el sacerdote. Carlota López, a su lado, asiente. «La verdad es que es una pieza muy especial. Es barroco, pero un barroco muy poco habitual. Por ejemplo, las imágenes de los pájaros comiendo fruta que aparecen aquí solo están registradas en un par de casos más en Galicia, y lo mismo se puede decir de las imágenes de las sirenas», que asoman tanto en la parte baja del retablo como en la más alta. «El conjunto tiene una serie de originalidades que lo hacen casi exclusivo», dice Don Paulino, dándose licencia para presumir (un poco).

«La imagen del conjunto va a cambiar por completo», advierte Carlota López. Y es que el grueso del trabajo de restauración va a consistir en retirar las capas de pintura que, a lo largo de los años, se han ido aplicando a las piezas y que, en general, parecen no tener mucho que ver con los colores originales. «Por ejemplo, todos los dorados que se ven ahora son relativamente modernos. Y ni siquiera son dorados de verdad, son purpurinas», señala la restauradora.

Pero antes de ponerse a retirar amorosamente todas las capas superpuestas, el equipo de restauradores de la empresa Artegal tendrá que desmontar todo el retablo, pieza a pieza, para arreglar las huellas que la humedad, las termitas e algunas intervenciones más o menos afortunadas, han dejado en este conjunto patrimonial. «En general, se ve que la comunidad se preocupó siempre de mantenerlo en buenas condiciones, pero algunos de los tratamientos, aunque se hicieron con la mejor de las intenciones, no fueron afortunados», explican las restauradoras.

Las dejamos trabajando. Iniciando un viaje en el que estarán acompañadas en todo momento por los vecinos de la parroquia. «El retablo para ellos es muy importante, sobre todo para la gente de más edad», señalaba Don Paulino. Así que todos están ilusionados con el proyecto que acaba de arrancar. De hecho, «ya estamos pensando en que, en cuanto acabemos con esto, habrá que abordar la recuperación de la nave de la iglesia», avanza el cura párroco.

Renovación en el cementerio

Pero vayamos poco a poco, porque Setecoros tiene por delante meses de mucha actividad. Mientras en el interior de la iglesia Artegal convierte el altar «en una mesa de trabajo, parecida a la mesa de un carpintero», en el exterior del templo se acometerá otro proyecto encaminado a mejorar el cementerio. El suelo está lleno de desniveles que hay que allanar y los cierres del recinto necesitan un buen lavado de cara. «Esta obra la pagan los propios beneficiarios», explica Don Paulino. Y sonríe. Porque el pequeño milagro de Setecoros es posible, dice, «porque la gente está tomando conciencia de que tiene poder para cambiar cosas».

La Voz de Galicia