Quen o ia decir! Imos caendo coma moscas… mañán tocalle o turno a Felipe, o irmán de Gustavo e os xemelos de Porto.
O tema é que veu casar á montaña…, pero á montaña de verdade. OS PIRINEOS.
Resulta que botou moza (a guapa Raquel) un vran e a rapaza ten familia na recta de Campaña, pero os pais residen en Pont de Suert, pobo de 2000 hab. da provincia de Huesca, cerquiña de Andorra, enmedio da nada (ou do monte).
E ata aqui nos trasladamos os irmán, seu primo Yel Barreiro (O PRESI) e este menda. Onte á noite tivemos unha «despedida» no único bar que estaba aberto, e resulta que, logo, había DISCOTECA… a que se montou!!! Inda que o crack foi coma non o PRESI, que non parou en toda a noite. E esta promete, pois chegaron as amigas da noiva e imos quedar de novo pra «tomar algo» que mañán hai que poñerse guapos e acompañar a Felipe no seu casamento.
Sorte ós 2, Raquel e Felipe.
Pronto poñerei fotos…
O noso veciño Chus Abalo, licenciado en bioloxía, estivo preparando estes últimos anos o seu doctorado, que xira entorno ós primeiros anos de vida das lampreas, na fase larvaría nas orillas do Ulla. As aplicacións da súa tese terían que ver cas dificultades de reproduccion da lamprea en medio artificial, pois reproducir as condicions de vida das mesmas, nos anos que permanecen medrando no Ulla é complicado, xa que habería que reproducir tanto o escenario onde se crian, coma o alimento que inxiren. Na preparación da súa tese traballou con membros da universidade de Oslo, Noruega, e mantivo contactos ca zona lampreeira do Canadá, onde son pioneiros na investigación das posibilidades de acadar a reproduccion das lampreas en granxas.