O 19 de marzo de 1911, celébrase, por primera vez, o Día Internacional da Muller (posteriormente engaderase traballadora) en Europa. Ademáis do dereito ó voto, nos mitins levados a cabo esixíase o dereito ó traballo, á capacitación profesional e a non discriminación laboral por razóns de xénero.
Hoxe, 105 anos despois deste primero encontro clave, ¿qué mudou nas reivindicacións? Se con anterioridade a crise a pobreza tiña «cara de muller», ¿cal é a situación despois de case dez anos de destrucción de emprego, recortes sociais e, en consecuencia, perda de poder adquisitivo? O resultado é maior nivel de probeza que afecta, coma sempre, predominantemente ás mulleres.
A taxa de actividade das mulleres situase de media no ano 2015 nun 48,7%; dez puntos menos que a dos homes. Menor participación no mercado de traballo, maior adicación ó traballo non remunerado: coidado de dependentes, situación agravada coas reduccións económicas destinadas ó seu coidado e, por non perder o costume, coidado da casa e da familia.
A taxa de paro femenina situase no 20% das mulleres activas no ano 2015 e, para agravar máis a situación, a meirande parte delas non teñen dereito a ninguna prestación por desemprego.
No caso das mulleres ocupadas, o único que cambia é exactamente iso, que están ocupadas. Dende o ano 2009 o número de mulleres que declaran ingresos á Axencia Tributaria, descendeu un 6%; os ingresos tamén descenderon, de media, 180 euros ó ano. A fenda salarial mantense arredor do 22% de media (4.432 euros/ano), ¿por qué? Sinxelo, a presenza de mulleres nos grupos de menores ingresos salariais anuais inferiores á metade do SMI, representan un 53% frente o 15% de mulleres que ingresan máis de 10 veces o SMI. A estes datos sumémoslle unha continua perda de ocupación entre as mulleres máis novas (menos de 35 anos); o aumento dos postos de traballo a xornada parcial (23% das mulleres); aumento dos contratos temporais (26,8%); o paro afecta ó 20% das mulleres activas e, de estas, un 41,8% levan máis de dous anos nesta situación, ¿cal é a conclusión?
Se a situación laboral da muller xa era precaria antes da crise, ésta non fixo máis que agravala, empeorando as condicións sociais, laborais e salariais. Por iso, dende o equipo de gobemo do Concello de Pontecesures, ratificamos a nosa postura en defensa dos dereitos sociais e laborais de todos os traballadores pero, especialmente, das mulleres porque á vista está que a situación laboral femenina ten, 105 anos despois, un longo camiño por percorrer na procura dunha igualdade real entre homes e mulleres. Por iso, exhortamos, non só ás Administracións Públicas e a empresa privada, senon tamén á sociedade, para que traballe a prol dun recoñecemento da muller en pé de igualdade ó home, sen máis distincións que as meramente obxetivas.
