Padrón entrega su premio de narrativa en la Fundación Cela.

cepa

El premiado (izquierda) recogió el galardón de manos del alcalde.

La Fundación Pública Camilo José Cela acogió ayer el acto de entrega del XXIV premio que lleva el nombre del escritor de Iria-Flavia y que otorga el Concello de Padrón. El galardonado, Alejandro Martín Rodríguez, natural de Plasencia y de 27 años, viajó con su familia para recoger el premio, que le entregó el alcalde Antonio Fernández. Este fue el primero en felicitar al autor por recibir el premio por su relato La mitad de una vida, seleccionado entre un total de 136 presentados. Por su parte, Alejandro Martín agradeció el galardón y, tras recogerlo, visitó la Fundación Cela acompañado por la gerente de la entidad, Covadonga Rodríguez.

La Voz de Galicia

«Terán que levarme a rastro».

porto34

Victoria, en el centro, con su hija y su pareja

«Non, non imos marchar. Non vou entregar as chaves e marchar coas orellas baixas porque á xuíza lle dea a gana. Isto é meu e vou pelexar ata as últimas consecuencias. Que me saquen a rastro da miña casa ou o que queiran. Non hai papeis, pero non os hai para ninguén». Victoria Santiago Lagares lo tiene muy claro. Después del varapalo recibido por parte del Tribunal de Derechos Humanos de Estrasburgo, había manifestado a la plataforma Stop Desahucios Barbanza su decisión de abandonar la vivienda antes de que mañana, a las 11.00 horas, se cumpla la orden de desalojo ordenada por el Juzgado de Primera Instancia número 2 de Caldas.

Sin embargo, tras «consultar coa almofada», cambió de idea radicalmente y ayer, en lugar de estar empaquetando sus pertenencias, atendía a los medios de comunicación en el patio de su casa, la misma que está a punto de perder por «un lío moi grande». Visiblemente emocionada y angustiada, hace varios altos en su relato para contener las lágrimas, pero no da una imagen derrotista, sino todo lo contrario. «Eu non saio de aquí, eu quedo aquí amarrada cunha cadea» (a la barandilla del patio). «E saco a roupa e quedo en bragas e suxeitador».

Antecedentes

Bordeando los 60 años, a Victoria le toca seguir luchando por la casa que levantó casi con sus propias manos en los años 80, con el dinero que ahorró en 18 años emigrada en Bélgica y a la que volvió después de morir su exmarido, en 2012. En ella vive con un hijo, una nuera, dos nietos y su otra hija, Noelia, de 20 años, quien es la heredera de la vivienda aunque no pueda disponer de ella porque su padre, en el testamento, le legó el usufructo a la que era su pareja cuando falleció.

Victoria recuerda cómo llegó a este duro trance. «En setembro do ano pasado fomos a un xuízo de faltas porque supostamente a ameazamos -a la usufructuaria-, cando eu non a vira na vida. En Pontecesures saímos absoltos. Apelou en Caldas e cando chegamos ao xulgado a xuíza díxonos que non había xuízo. Asinamos e marchamos. Sempre pensei que asinaramos a presenza, pero aos poucos días chéganos unha sentenza firme pola que eu ía para fóra da casa e a outra para dentro. Por que? Se non se celebrou xuízo. Porque eu, se hai xuízo e o gaña, non me queda máis remedio, pero que sen celebrarse xuízo nos boten fóra da casa… Non me explico».

Alternativa

A pesar de su firme convicción, Victoria es consciente de que tarde o temprano tendrá que dejar la casa, por lo que la familia tiene una alternativa. «Buscar unha casa para sete persoas non é fácil, pero temos unha casa vella da miña nai, en Cordeiro, na que non vive ninguén. Se nos botan á forza para algún sitio teremos que ir. Para debaixo dunha ponte con dous meniños non podemos ir».

Las lágrimas asoman a sus ojos al hablar de sus nietos, una chiquilla que precisamente cumple mañana los 13 años y un niño de nueve. «Os pequenos queriamos que non estiveran o venres aquí, a ver se os mandamos á escola. Estano pasando moi mal. O neno non quere ir á escola, porque os rapaces dinlle que o van botar fóra. E os demais estaremos». Tiene todo el amparo de su familia («son a matriarca e o que diga eu está ben. Estamos apoiándonos uns aos outros») y también de algunos vecinos, como las que ayer se pasaron a darle aliento.

«Non vou marchar de aquí. Vanme vir botar á forza. Non me dá a gana de darlle as chaves ao Xulgado así polas boas -insiste-. Que veña a Garda Civil, que veña a xuíza botarme fóra. A ver con que dereito fixo o que fixo. Porque se eu non presentei papeis foi porque ninguén mos pediu, porque nun xuízo de faltas non fai falla presentar ningunha documentación. Onde os tivo ela para obrar como obrou? Estarei aquí ata o fin». Victoria reitera que es «unha inxustiza» porque la jueza «mesturou o civil co penal» y que «polo menos que me dea a oportunidade de escoitarme».

Pelea

Admite que «hai que empezar os trámites para arranxar o tema da titularidade, pero non quero facelo fóra, senón na miña casa, pero a xuíza non o entendeu así», solloza. «Iso non se fai en dous días. Dixéronme que polo menos tardaría dous anos. E nese tempo teño que ir vivir onde poida, aínda que chova por min».

La mujer no se explica «por que a usufrutuaria ten dereito a vivir na miña casa e eu non podo vivir nela. El debeulle de dar o usufruto da súa parte da casa, non da miña, que eu non asinei ningún consentimento. Non hai ninguén por riba desa xuíza para dicirlle que fixo mal?».

Victoria tiene que claro que «hai que empezar unha pelexa polo civil» para asegurar la titularidad del inmueble «e, se a perdo, marcho da miña casa, pero mentres, por que me botan fóra dela?».

Diario de Pontevedra

 

?ltimos días para ??reescribir? la Batalla de Casal do Eirigo.

RECREACI?N BATALLA CASAL DE EIRIGO VALGA /

El premio de teatro ??A Guerra da Independencia en Valga? cierra el plazo de admisión de de obras  el próximo 22 de febrero, con lo que resta poco más de una semana para que los autores envíen sus textos relacionados con la batalla de Casal do Eirigo, en la que los vecinos del lugar se enfrentaron a las tropas francesas.
Las obras que se presenten tienen que ser inéditas y estar escritas en gallego, teniendo en cuenta el autor que la representación será al aire libre (en las inmediaciones de la Capilla de la Salud) y el elenco lo formarán actores aficionados. Se requiere una extensión mínima de veinte folios a doble espacio, dividiéndose la pieza teatral en tres actos. A la hora de valorar los textos se tendrán cuenta cuestiones como la calidad y la viabilidad de la puesta en escena, estableciéndose un único premio de 600 euros que implica la obligación del autor de colaborar en la dirección de la obra. En caso de que ningún relato reúna unas mínimas condiciones artísticas y de calidad, el jurado (cuyos integrantes serán designados por el Concello) podrá declarar desierto el certamen.

Dos sobres cerrados

La presentación al concurso exige dos sobres adjuntos y cerrados que deberán entregarse en el registro de entrada del Concello de Valga. En uno se introducirán los originales mecanografiados y tres copias sin firmar, con el título de la obra y un pseudónimo que permita, a posteriori, identificar al autor. También se incluirá un precuaderno de dirección en el que se describa la puesta en escena del espectáculo.
En el segundo sobre se hará constar el nombre y apellidos, teléfono y dirección del autor, acompañando estos datos de una fotocopia del DNI. En la parte exterior se escribirá el título de la obra y el pseudónimo elegido por el autor.

Diario de Arousa

Piden 25 años de cárcel para cuatro acusados de obligar a prostituirse a una joven rumana que residió en Pontecesures.

El novio de su prima la forzó a hacerle una felación y la agredió sexualmente.

La Audiencia Provincial de Pontevedra juzga esta mañana a cuatro acusados de inducir a la prostitución a una joven rumana, A.F.J. de 26 años, y explotarla laboralmente. Los procesados son A.C.I., prima de la víctima de su misma nacionalidad; A.R.C., pareja de la anterior; M.C.L.M. y P.C.G.L, madre e hija que regentaban un piso de Santiago en el que varias mujeres ejercían la prostitución. El fiscal solicita para ellos penas que suman 25 años y seis meses de prisión y multas que superan los 38.000 euros.
Según el relato de los hechos que hace el Ministerio Público, A.C.I., ??con la intención de atentar contra la libertad sexual y personal de su prima? y ??obtener un beneficio económico de carácter ilícito procedente de su explotación sexual? la convenció para que, en agosto de 2010, viajara de Rumanía a España para trabajar, supuestamente, de camarera, según le dijo. Se adueñó de su documentación y se aprovechó de que no sabía hablar castellano y no conocía a nadie más en nuestro país. Durante un mes residieron en el domicilio de A.C.I. en Pontecesures, junto a la pareja de esta, A.R.C., sobre el que pesa una condena anterior de un juzgado de Torremolinos por un delito de violencia en el ámbito familiar.
Tras ese tiempo en la villa cesureña, A.C.I. convenció a su prima para trasladarse a Málaga para trabajar en un club de striptease, supuestamente de bailarinas. Al llegar a la ciudad andaluza, la ??obligó a ejercer la prostitución? e incluso llegó a pegarle tras negarse la víctima a realizar ciertas prácticas con un cliente, afirma el fiscal. A.C.I., añade la acusación pública, mantuvo a su familiar en una situación continuada de dependencia económica, ya que se quedaba con el dinero, y ??ejerció presión psicológica y física sobre ella?.
Unas dos semanas después regresaron a Pontecesures, donde un día A.R.C. golpeó la víctima, ??la tiró al suelo, le puso las rodillas en el pecho y la obligó a abrir la boca con la intención de que le practicase una felación?, llegando a ??introducirle su miembro viril en la boca?.
Posteriormente, A.C.I. llevó a su prima a un piso de Santiago donde varias mujeres ejercían la prostitución, regentado por las otras dos acusadas M.C.L.M. y P.C.G.L,, ambas españolas. La víctima tenía que trabajar cinco días a la semana, estando disponible las 24 horas del día. El fin de semana la iba a recoger su prima, a la que M.C.L.M. y P.C.G.L, entregaban el dinero ganado, descontando una cuota por el alquiler de una habitación. Todo ello, asegura el fiscal, sin la aceptación de la joven A.F.J. Sostiene la Fiscalía que las condiciones de trabajo impuestas a la víctima eran ??abusivas y limitaban gravemente sus derechos laborales?.
Los hechos imputados a los cuatro procesados son, a juicio del Ministerio Público, constitutivos de presuntos delitos de violación o agresión sexual; inducción a la prostitución mediante la violencia, intimidación o el abuso; detención ilegal; aprovechamiento económico; y explotación laboral. Además de las penas de prisión y multas, la Fiscalía solicita para la víctima una indemnización de 60.000 euros por daño moral o psicológico.

DIARIO DE AROUSA, 09/05/13

Festa literaria con Manuel e María Lorenzo.

Manuel e María Lorenzo, autores do libro premiado.

O acto de presentación onte en Padrón do libro Tonas de laranxa, gañador do Premio Xerais 2012, escrito por Manuel Lorenzo Baleirón e María Lorenzo, pai e filla, converteuse nunha «festa literaria» que encheu o auditorio local como poucas veces, coa presenza de veciños e amigos dos dous autores, algúns ilustres como o escritor Anxo Angueira, e mesmo do presidente e o secretario da Real Academia Galega. Convocados polo Concello de Padrón e a editorial Xerais, foi o presidente desta última, Manuel Bragado, o que afirmou que «algo deben ter as terras de Laíño» para xermolar tantos autores e «ofrecer marabillas», como cualificou a novela Tonas de laranxa.

Pola súa banda, o escritor e presidente da Fundación Rosalía de Castro, Anxo Angueira, falou de que o feito de que a obra estea escrita conxuntamente por pai e filla evidencia o «asalto da muller á escrita literaria», algo que celebrou. Tamén destacou a influencia de Álvaro Cunqueiro na obra.

María Lorenzo desvelou como se fraguou a historia narrativa que agocha este título, cun fío que arranca nun relato escrito hai catro anos, e asegurou que detrás desta novela «está o noso compromiso coa lingua» e «coa defensa do galego».

Manuel Lorenzo pechou o acto e lembrou ao seu irmán Eusebio Lorenzo Baleirón, a Cunqueiro e, sobre todos eles, a Rosalía de Castro.

LA VOZ DE GALICIA, 17/11/12

Teatro Chévere conmemora o día contra a violencia de xénero en Pontecesures.

O espectáculo de música e teatro I’ll be watching you: os roles de xénero nas cancións de amor, a cargo de la compañía de teatro Chévere, chegará a Pontecesures o vindeiro martes 6 de novembro. Dita representación serve para conmemorar o Día Internacional contra a Violencia de Xénero, 25 de novembro. Este acto está destinado a alumnos e alumnas de secundaria do CPI Pontecesures e terá lugar no Centro Social a partir das 11 da mañán.

Deste xeito, Chévere continúa a súa xira por diversos concellos de Galicia co apoio da Secretaría Xeral da Igualdade con este espectáculo dirixido especialmente a público xuvenil, que conta en escena con Patricia de Lorenzo e Manuel Cebrián.

I’ll be watching you é un proxecto pedagóxico, teatral, lúdico e musical do grupo Chévere, que analiza os valores que moitas veces se agochan detrás das baladas románticas, cuestionando os estereotipos ríxidos de home e muller que non contemplan outras opcións, a cosificación da muller, os celos como proba de amor, a connivencia coa violencia e o sentimento de propiedade sobre a outra persoa. Fala das relacións de igual a igual frente ás que non o son, da autoestima, da necesidade da reacción das propias mulleres para poñer fin á violencia de xénero.

Yeni é a vocalista e Dami o guitarrista dunha orquestra de pachanga. Veñen ofrecer o típico repertorio versioneando os éxitos do pop actual, esa música coñecida por todo o mundo e supostamente neutral, apolítica. Entre tema e tema, Yeni introduce o relato da súa propia experiencia vital como muller,facendo participar ao público dunha nova e crítica lectura dos valores que transmiten as cancións que canta.